پارت صد و سی و ششم

توی سکوت داشتم فکر میکردم خداروشکر سیاوشم ساکت بود نمیدونم چقدر تو فکر بودم که با صدای بوق به خودم اومدم به محض توقف ماشین پیاده شدم و بدون توجه به سیاوش به سمت خونه به راه افتادم نفس عمیق کشیدم الان وقت این رسیده بود که من به زندگیم برسم و زندگیمو توی دستم بگیرم و جلو برم و برای عشقم بجنگم و زندگیمو حفظ کنم با اقتدار در باز کردم و سرکی کشیدم کسی نبود به سمت آشپزخونه رفتم کسی نبود به سمت نشیمن پشتی رفتم دیدم همه هستن نفس عمیقی کشیدم حالا وقتش بود اره وقتش کشیدم منبع